بازی و روابط با همسالان چگونه است ؟

بازی ،کار با کودکان خرد سال است  وبر همه زمینه های رشدی تاثیر دارد .پزژوهشگران بازی کودکان را بر اساس محتوا طبقه بندی می کنند . و در جلسه های مشاوره از بازی برای درمان کودکان

استفاده می کنند .

طبق یافته ها رشد اجتماعی سه مرحله را طی می کند :

1- فعالیت غیر اجتماعی : کودک به تنهایی  بازی می کند .

 

2- بازی موازی : کودک در کنار سایر کودکان با اسباب بازی هایش بازی می کند  اما تاملی با دیگر کودکان ندارد .

 

3- بازی همیارانه : تعامل پیشرفته تری است  که در آن کودکان  با هم به سمت پیشرفت می روند .

معمولا برای والدین این سوال پیش می اید که کودکی  که زمان زیادی را با خودش بازی می کند ، رشد طبیعی  دارد ؟

اما فقط اواع فعالیت های بی هدف  مثل  پرسه زدن بی هدف ، پلکیدن  کنار همساللان  وبازی کنشی  که فعالیت حرکتی ناپخته وتکراری را شامل می شود .

کودکانی که همسالان را بدون بازی نگاه می کنند کم رو هستند  وترس اجتماعی دارند .

کودکانی که رفتار تنها و تکراری کنند ناپخته و تکانشی  هستند .اغلب بازی های اجتماعی کودکان پیش دبستانی ،مثبت و سازنده هستند .

انواع بازی های اجتماعی و غیر اجتماعی کودکان از نگاه پارتن : 

 

1- رفتار بی هدف :  به نظر می /اید کودک بازی نمی کند اما هر چیزی حواس او را به خودش جلب می کند .

 

2- رفتار تماشاچی : بیشتر وقت کودک صرف تماشای بازی سایر کودکان می شود .

 با ان ها صحبت می کند یا توصیه  ارائه می دهد اما وارد بازی نمی شود .

 

3-بازی مستقل  تنها :کودک به تنهایی با اسبا بازی های خودش یا بغل دستیش بازی می کنند .

 

4- بازی موازی : کودک به طور مستقل کنار  دیگر کودکان بازی می کند اما نه با آنها .

 

5- بازی ارتباطی :  کودک با کودکان دیگر  بازی می کند . تبادل اسباب بازی می کنند. 

 

6- بازی جمعی  یا سازمان  یافته :  کودک در گروهی  که تعیین شده با هدفی مشخص بازی می کند و با  تقسیم کار نقش های بسیاری به عهده می گیرد .